Gerwin Jonker door zijn ‘beste-vrienden-ogen’
“Gerwin is gewoon zijn eigen vleesgeworden product”
Ze hebben niet veel nodig. ‘Keep it simple’, zeggen ze zelf. Zet deze drie goede vrienden bij elkaar met een biertje op een vakantiepark en ze hebben – tweemaal per jaar inmiddels – het grootste plezier. Speciaal voor het 25-jarig jubileum van Driepunt mochten we in gesprek met Roger en Leo: twee beste vrienden van hoofdpersoon Gerwin die er in het begin bij betrokken waren. En zoals verwacht: één en al bewondering en lof: ‘Hij is gewoon ontzettend goed in presenteren en in het stellen van slimme vragen.’ Lees mee en leer Gerwin eens vanuit een bijzondere invalshoek kennen: door de ogen van zijn beste vrienden. En ja, dus ook vernemen we enkele feitjes en weetjes die Gerwin ons niet zelf vertelt 😉.
We gaan 25 jaar terug in de tijd, naar het jaar 2000. Voordat we het over Driepunt hebben: wat deden jullie in die tijd?
Roger: “Ik kwam net van de universiteit in Nijmegen, waar ik Bedrijfskunde studeerde. Via Leo rolde ik direct een mooie opdracht in bij Rijkswaterstaat".
Leo: “Klopt, ik werkte daar al sinds 1997. We hadden vaak gesprekken in de kroeg over werk, ambities en ideeën. Daar ontstond het plan om samen een VOF op te richten. Maar ja, dan heb je natuurlijk ook opdrachten en inkomstennodig. Via een lead bij Rijkswaterstaat kwam Roger aan tafel en die kon daar meteen als externe aan de slag".
Roger: “Dat heb ik uiteindelijk zo’n drie à vier jaar gedaan. Op een gegeven moment werd ik daar afdelingshoofd. Ik maakte de bouwfraudecrisis van dichtbij mee – een pittige periode".
Leo: “Dat weet ik nog wel ja, we hebben daar ongeveer twee jaar samen gewerkt. Daarna ben ik overgestapt naar het Ministerie van Landbouw, precies in de periode van de mond- en klauwzeercrisis. Jij zat midden in de bouwfraude, ik midden in een agrarische crisis.”
Roger: “En Gerwin werkte toen bij een adviesbureau in Culemborg. Hij hield zich toen al bezig met klantgerichtheid.”
Leo: “Wat ik me vooral herinner van Gerwin in die tijd, is dat hijbehoorlijk kritisch was op de kwaliteit van het werk dat hij zag. Hij vond dat het echt beter kon. Het was niet zijn kwaliteit. Dat is volgens mij ook een belangrijke motivatie voor hem geweest om zich bij Driepunt juist op klantgerichtheid te richten.”
Roger: “Gerwin is gewoon zijn eigen vleesgeworden product. Altijd geweest. Je kunt allemaal hetzelfde product leveren, maar als je Gerwin erbij betrekt, dan krijg je toch net even die extra kwaliteit of extra aandacht en is het tot in de puntjes voor elkaar.”
Hoe en sinds wanneer kennen jullie elkaar?
Leo: “Sinds de middelbare school. In die mooie periode is ook de traditie ontstaan om samen op vakantie te gaan. Frankrijk, Zwitserland, Spanje, Londen... noem maar op. Die traditie is altijd gebleven, al zijn het nu meer lange weekenden dan echte vakanties.”
Roger: “Klopt, en inmiddels doen we dat zelfs twee keer per jaar – haha!”
En vanuit welke gedachte ontstond Driepunt?
Leo: “Het was deels gewoon jeugdig opportunisme, denk ik. We hadden het altijd goed met elkaar, dus waarom zouden we niet samen een bedrijf beginnen?”
Roger: “Voor mij speelde ook mee dat mijn vader ondernemer was. Ik wist al dat ik ooit iets voor mezelf wilde. Leo had op dat moment wel een vaste baan, maar was daar een beetje op uit gekeken.
En Gerwin zat in een situatie waarin hij dacht: ik kan veel meer dan dit. Dus we hadden alle drie het gevoel: er zit meer in het vat. Waarom zouden we het niet gewoon samen proberen? Zo simpel was het.”
Leo: “Het is in elk geval niet begonnen met een uitgebreid businessplan of een doordacht verhaal. Het was meer: ‘go with the flow’. Wat eigenlijk helemaal niet typisch Gerwin is, haha.”
Roger: “Nee, klopt. Maar Gerwin had op dat moment al lopende opdrachten. Ik was de enige die er direct fulltime instapte via Driepunt. Leo en Gerwin combineerden het met hun vaste baan. Als dat niet zo was geweest, was dat businessplan er waarschijnlijk wél gekomen.”
Wie bedacht de naam Driepunt?
Leo: “Ik weet nog dat we tijdens een denksessie bezig waren met namen en logo’s. We hebben toen jouw zus ingeschakeld en zij kwam met een rijtje opties. Daaruit hebben we uiteindelijk Driepunt gekozen. We wilden sowieso iets dat verwees naar ons drieën, dat gevoel moest erin zitten. En ik denk dat Gerwin met de naam Driepunt qua creativiteit het meeste kon. Het logo is toen ook ontstaan. Deze is later wel opgefrist qua kleur, maar de kern is nog altijd hetzelfde.”
Hebben jullie opdrachten samen gedaan?
Roger: “Dat is er maar één geweest, samen met Gerwin deed ik de klus bij Dutchstone, een telecombedrijf, voor de HR-afdeling. Superleuk was dat. Ik leverde de inhoud aan, en Gerwin verzorgde de training. Wat me opviel: hij wist nauwelijks iets van de inhoud, maar hij stond daar alsof hij het al jaren deed. Hij is gewoon ontzettend goed in presenteren en in het stellen van slimme vragen. Ik hoefde alleen maar de slides aan te leveren – de rest deed hij.”
Leo: “Dat is ook echt één van zijn krachten: voor een groep staan, een verhaal overbrengen, en mensen aan het werk zetten.”
Roger: “Ik weet nog dat hij van die hamburgertjes had meegenomen, met laagjes. Die deelde hij uit tijdens de sessie en vertelde dan over ‘afpellen’ en ‘de lagen eronder’. Dan dacht ik echt: waar haalt hij het vandaan? En op een gegeven moment was de flipover volgeschreven en scheurt hij dat ding los, propt het papier op, en gooit het naar iemand in de groep en roept: ‘En wat gaan we nu anders doen?’ En: ‘Als je zegt wat je wilt, gooi je de prop door naar de volgende.’ De groep was een beetje ingekakt, maar ineens was iedereen weer wakker. Ik zat er ook met open mond naar te kijken. Wat Gerwin heel goed doet en waar dat ‘afpellen’ ook mee te maken had, is doorvragen. Je komt bij hem nooit weg zonder dat je je ‘next steps’ duidelijk hebt. Hij blijft vragen: En nu? En dan? Wat wil je? Wat ga je doen? Wanneer? Met wie? Soms denk je: nu weet ik het wel, maar hij laat je daar niet mee wegkomen.”
Is dat weleens irritant?
Roger: “Nou, ik herinner me een intake bij een klant. We hadden de opdracht toen nog niet en Gerwin begon vragen te stellen aan de directeur waar die man zichtbaar ongemakkelijk van werd. Ikzelf trouwens ook. Hij hield hem een spiegel voor en liet merken: je hebt de boel niet op orde. En toch kreeg hij de klus!”
Leo: “Dat is typisch Gerwin. Geen valse schaamte. Hij komt om iets goeds te leveren, en dan wil hij precies weten hoe het zit. Privé is hij ook wel zo. Het is een prettige directheid.”
Roger: “Ja, hij is gewoon vriendelijk irritant. En precies daarom is hij zo goed in wat hij doet.”
Waarom zijn jullie gestopt met Driepunt als driemanschap?
Leo: “Ik ben er op een gegeven moment uitgestapt en dat had vooral te maken met een stukje levensfase: ik had een vrouw, een kind, een hypotheek – ik had behoefte aan meer zekerheid. Mijn rol bleef redelijk beperkt en ik was niet noodzakelijk voor het voortbestaan van Driepunt".
Roger: “Bij Leo ging dat heel natuurlijk. Op een gegeven moment zei hij gewoon: ‘Jongens, ik zie mezelf mijn baan niet opzeggen.’ Voor mijzelf speelde mee dat ik in de aannemerij terechtkwam. Ik had minder met klantgerichtheid, en Gerwin juist steeds meer. Zo bewogen we van nature naar andere vakgebieden.”
Leo: “Het had ook te maken met achtergrond. Jij deed bedrijfskunde, Gerwin onderwijskunde en ik bestuurskunde. Onder het genot van een biertje voerden we ook wel gesprekken over hoe we de gemeenschappelijkheid konden vinden. Maar op een gegeven moment kom je tot het besef: je kunt die gemeenschappelijkheid wel blijven zoeken, maar dan wordt het bijna geforceerd. Dan moet je ook eerlijk zijn. Jij wil die kant op, jij die kant, en ik deze kant. Hoe gaan we dat doen?”
Roger: “Die afsplitsing voelde heel logisch. We hebben er ook niet lang over hoeven praten. Het was meteen goed. Iedereen snapte het.”
Laten we even inzoomen op Gerwin. Waarin nam hij altijd het voortouw?
Leo: “Gerwin is wat mij betreft echt ‘a man with a plan’. Hij heeft ideeën, denkt ze goed door en brengt ze vervolgens ook in de praktijk. Hij is een denker die een doener wordt.”
Roger: “Hij is ook echt van de lijstjes. Hij hield ons altijd bij de les. “Jongens, we gaan veel doen, er moet veel gebeuren”, zei hij dan.”
Leo: “En dat gaat dus niet onbezonnen. Hij denkt alles goed uit, maakt het inzichtelijk en brengt het tot uitvoering.”
En wat kun je beter níet aan Gerwin overlaten?
Roger: “Hoe zeg ik dat vriendelijk... Gerwin is niet bepaald een kampioen in delegeren.”
Leo: “Haha, dat is nogal zwak uitgedrukt. Hij doet het gewoon het liefst zelf.”
Roger: “Samenwerken met Gerwin is niet altijd makkelijk, want het is niet snel goed genoeg en iets echt helemaal loslaten – dat vindt hij lastig. Al denkt hij daar zelf heel anders over!”
Leo: “Dat heeft ook te maken met zijn enorme verantwoordelijkheidsgevoel en dat vult hij op die manier in. Alleen: dat heeft ook effect op de omgeving. Mensen gaan dan achteroverleunen. Hij regelt het toch wel, denken sommigen dan. Of: Ik lever het wel bij Gerwin aan, die maakt wel van een 6 een 8".
”Roger: “Er zit ook wel een diepere laag in. Gerwin wil graag alles uit zijn leven halen, iedere dag is er één en hij gaat daar heel bewust mee om.”
‘Gerwin wil graag alles uit zijn leven halen,
iedere dag is er één en hij gaat daar heel bewust mee om.’
Wat zou Gerwin in jullie ogen meer moeten doen?
Roger: “Hij werkt zó hard, is zó klantgericht en altijd met anderen bezig, dat ik denk: Hou toch eens op, kies een keer voor jezelf.”
Leo: “Ja, helemaal mee eens. Hij mag best wat egoïstischer zijn.”
Roger: “Dan gaat hij de dominee verhuizen...”
Leo: “...Ja, naar Oostenrijk toch? Hij heeft thuis bij die man de dozen ingepakt. Zo ver gaat het dus.”
Roger: “En dan zeggen wij: ‘Gerwin, dat hoeft dus niet, hè.’ Dan geven we hem als vrienden goedbedoeld advies, maar dat belandt in de prullenbak.”
Leo: “Sterker nog: hij geeft je gelijk… en doet het vervolgens tóch, haha.”
En tijdens zo’n vriendenweekend – zoals nu – zien jullie dan een andere kant van Gerwin?
Roger: “Nee. Gerwin is in alles heel consistent: in wat hij denkt, wat hij zegt en wat hij doet. Er is nooit een dubbele agenda en dat maakt hem ook zo’n fijne vriend.”
Wanneer hebben jullie Gerwin echt als vriend leren kennen?
Roger: “We hebben elkaar leren kennen op de middelbare school, maar het écht leren kennen gebeurde dankzij onze gezamenlijke vakanties. We trokken op met een grotere vriendengroep. Met hoeveel ook alweer?”
Leo: “Een groep van 6. Ik weet nog wel dat we in VWO 6 zaten en op vakantie waren in Ermerzand. Er was een afscheidsavond van school en de rest wilden daar naartoe. Maar wij dachten: waarom? We zijn daar toch klaar? Dus bleven we met zijn drieën over.”
Roger: “Klopt, vanaf dat moment gingen we met zijn drieën op vakantie en dan leer je elkaar pas écht goed kennen. Zet ons drieën ergens neer en we hebben het goed met elkaar. Het maakt in feite niet uit waar we zijn.”
Leo: “Precies. We hebben geen groots vertier nodig. Biertje, strand, stoel, spelletje – keep it simple.”
Is Gerwin een workaholic?
Beiden in koor: “JA! ”
Leo: “Geen twijfel mogelijk. Hij is ongelooflijk gedreven en enorm gedisciplineerd. Ik ken echt niemand anders met mappen waarin alles geordend is, compleet met geprinte labels – allemaal in exact dezelfde stijl. Alles klopt en is op orde.”
Als je Gerwin het ultieme verjaardagscadeau zou mogen geven, waar maak je hem écht gelukkig mee?
Roger: “Dat weet ik meteen: een rondje golf op Augusta National, de beroemde baan van The Masters in Amerika. Of anders St. Andrews in Schotland. Daarmee zou je hem echt een groot plezier doen. Hij is trouwens met afstand de beste golfer van ons drieën.”
Leo: “Wat ik mooi vind: de manier waarop hij werkt – gestructureerd, doordacht – zie je één op één terug in zijn golfspel.”
Roger: “Helemaal mee eens. Heel methodisch.”
Leo: “Precies. Wat hij in zijn hoofd heeft, voert hij uit. Ik denk dat als hij op jonge leeftijd was begonnen, hij heel ver was gekomen.”
Nog even terug naar het vriendenweekend: wat ontbreekt er nooit in het programma?
Leo: “Op zondagochtend een full English breakfast. Dat is ingevoerd na ons weekend in Londen in 1999, tonnetje rond vertrokken we daar. En er is maar één iemand die dat kan klaarmaken en dat is Roger.”
Roger: “En natuurlijk ontbreekt de whisky niet. Die komt altijd van Gerwin. Hij zoekt soms flessen uit waarvan wij denken: is dit te drinken? Maar Gerwin houdt ervan haha.”
Tot slot: wanneer vieren jullie als vrienden een jubileum?
Roger: “We zijn in VWO 5 begonnen, dat was in 1990.”
Leo: “Ja, inderdaad. Over vijf jaar vieren we 40 jaar vriendschap!”
Roger: “Dan lijkt het me mooi om dat in Schotland te vieren. Een mooie stip aan de horizon. Maar, dan moeten we wel even sparen.”
Leo: “Geen probleem. Weet je wat: maak gewoon elke maand 100 euro naar mij over, dan zet ik het opzij… Haha!”
